czwartek, 6 września 2012

Dziś będzie o miłości

Do bliźniego swego!

Opiszę dziś mój sposób na wyjście z czarnej dziury...

Od miesiąca mam straszny zastój "twórczy". Nie idzie mi szycie... Pomysłów mam wiele, ale wykonanie ich przekracza moje możliwości. I psychiczne i fizyczne. No, dół po prostu totalny.
Wpadłam sobie zatem na doskonały pomysł, że trzeba mi czegoś nowego! Otoczenia zmienić nie mogę, rodziny tym bardziej. A nawet nie chcę! Praca, dom, dzieci, miasto - to musi pozostać.
Ale gdyby tak wyjść do ludzi?
A przy okazji nauczyć się czegoś nowego???
Nowego rękodzieła???

Poszłam więc pełna optymizmu i euforii, że oto nadarza się niesłychana okazja naprawienia siebie, do miejscowego domu kultury. Akurat zaczynają się różne zajęcia, w tym plastyczne a na domiar szczęścia w ogłoszeniu było "klub twórców ludowych i rękodzieła artystycznego"  dla dorosłych!
Przecież nic więcej mi do szczęścia nie trzeba było!
Dzwoniłam przez kilka dni na podane numery. Nikt nie odbierał. Poszłam dzisiaj osobiście, odnalazłam panią, ukryty  w labiryncie pokój 29.
- Dzień dobry.
- Dzień dobry.
- Proszę pani, przyszłam dowiedzieć się czegoś o tym klubie, co to jest, jaki jest program i w ogóle.
- Spotykamy się raz na kwartał. Kosztuje to 30 zł. I w tej cenie mamy stragan na jarmarku za darmo.
- To o co chodzi w tych spotkaniach?
- Jak to o co? Jak to o co?!  Przecież mówię, że spotykamy się raz na kwartał.  Podaję różne terminy imprez wraz ze stoiskami twórczości ludowej!
- A czy na tych spotkaniach wymieniacie się może swoimi doświadczeniami, umiejętnościami?
- Na jarmarku może to pani sobie wymienić!!!!
- A na zajęciach nie?
- Tu nie ma żadnych zajęć!!!! Żadnych zajęć!!!! Co pani sobie myśli, że ile by to kosztowało?!!!! Przecież rękodzieło to drewno, to ceramika, to koraliki...!!!!
- WIEM! Sama robię "rękodzieło" i  wiem, że to pojęcie ma szerokie znaczenie.
- No to co pani sobie myśli, ile by to kosztowało!!!!!!

Myślę, myślę... Jeszcze się nie poddaję.
- No właśnie. A nie można by tak po kolei robić zajęć z ceramiki? Z drewna? Z koralików???
- A co pani sobie myśli!!!!  Tutaj sami TWÓRCY przychodzą!!!

Nie wytrzymałam... Poddałam się.
Powiedziałam grzecznie "do widzenia" i wyszłam.


Trochę się powkurzałam. Potem pośmiałam. I znowu powkurzałam.
No bo co ja też sobie ubzdurałam?!
Co ja sobie myślałam w ogóle???
Że pani będzie łaskawa dzielić się ze mną swoją wszechogarniającą wiedzą, twórczością artystyczną dla wtajemniczonych? O nie, nie! Nie ma tak łatwo!

Tym sposobem, zupełnie nie zamierzonym - wyszłam z dołka!!! :-)
Idę szyć!!!! 

Pokażę tylko jeszcze poduszkę uszytą przed wakacjami.  Na prezent urodzinowy dla osiemnastolatki. Urodziny były przekładane, ale już się odbyły i mogę się pochwalić.
Niektóre tkaninki dostałam od Gazyni. Dziękuję  Ci  Gazyńko serdecznie!!!







11 komentarzy:

  1. Hahaha!!! Może powinnaś wziąć sprawy w swoje ręce i sama zrobić jakiś kursik?! Np. z szycia poduszek patchworkowych? Bo poducha w pieski prześliczna jest :)

    OdpowiedzUsuń
  2. :D Dobre!!! Ha ha!!!
    Jesli byś organizowała -jak proponuje Wiola;)- jakis kursik to ja jestem chętna na naukę pikowania:) Chciałabym nauczyć się tak pieknie pikować jak Ty np. na tej pieskowej podusi:) Piękna poducha!!!

    OdpowiedzUsuń
  3. No to Cie spotkalo...hihihi..przeciez Ty tez jestes TWORCA..spojrz jakie sliczne poduchy zrobilasi mysle ze jak bedziesz miala ich duzo i takie piekne i wynajmniesz stoisko na jarmarku to wlasnie sie bedzie nazywalo Tworca i wszystko sprzedasz i jeszcze zamowien nazbiarasz , wizytowki rozdasz i popchniesz do przedu swoj biznes..A na dola dam Ci sposob..zawsze jak mnie depresja nachodzi szukam czegos calkiem nowego do roboty(maszyne odstawiam ) i tym sposobem nauczylam sie patchworkow. haftu brazylijskiego. haftu 3D. krzyzykowego, decu, odnawiania mebli, itd.

    OdpowiedzUsuń
  4. Jak bym była w moim miejscowym Domu Kultury.I jak to mówi moja koleżanka:" i straszno i śmieszno".

    OdpowiedzUsuń
  5. Ale sie usmialam :D Z wlasnego doswiadczenia powiem, wez sprawy w swoje rece! Najpierw mozna organizowac spotkania w malym gronie znajomych ( na pewno sie tacy znajda w poblizu), takie spotkania to wspaniala odskocznia od codziennosci :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Aniu to niezły sposób na wyjście z dołka znalazłaś :) poducha cudna! i dobrze że wena do Ciebie wraca!

    OdpowiedzUsuń
  7. Zapraszam Cię Aniu do Drawska - u nas w domu kultury dużo się dzieje i kosztuje 5zł za spotkanie (możesz powiedzieć swojej pani ;) W tym roku wybieram się na witraż (30zł miesięcznie, raz w tygodniu)... a może trzeba sprawdzić w innym Domu Kultury - może gdzie indziej będzie kulturalniej ;)? ŚLiczna poduszeczka!

    OdpowiedzUsuń
  8. Zmień im tabliczkę na Dom Kultury Osobistej :))
    To oni powinni przyjśc i Ciebie grzecznie zapytać czy byś im wartszatów nie poprowadziła! ;)) Kij im w trąbkę z taka organizacją.
    A Ty lepiej szyj bo pięknie jak zwykle Ci to idzie! I głowa do góry!!!

    OdpowiedzUsuń
  9. nie źle się uśmiałam , :D chciałaś się nauczyć nowych rzeczy a tu nic,to Ty powinnaś dawać kursy ,a może to tez jakiś pomysł na wyjście z czarnej dziury :-))

    OdpowiedzUsuń
  10. Czyli spotkałaś klasyczną "prl-owską babę z mięsnego". Wkurza mnie, że takie osoby mają pracę, a tyle innych miłych, kompetentnych, a przede wszystkim kulturalnych osób nie może jej znaleźć. Takie "sympatyczne inaczej" egzemplarze ciągle się spotyka, głównie na państwowych posadkach, ciekawe dlaczego ;-))))
    Twoje podusie jak zawsze piękne. Ściskam Cię mocno Aniu, nie przejmuj się wrednym babskiem.

    OdpowiedzUsuń
  11. Fajny sposób na doła i jaki twórczy:)

    OdpowiedzUsuń

Cieszę się, że tu jesteś i piszesz do mnie!
Dziękuję za miłe komentarze.